Informatie
Regie: Bruce McDonald
Cast: Chloe Rose, Rossif Sutherland, Rachel Wilson & Robert Patrick
Genre: Horror
Distributeur: Remain in Light
Releasedatum: Sinds 13 oktober verkrijgbaar op DVD
Recensie
Jaarlijks zijn er heel wat filmfestivals. We kennen Toronto, Venetië, Oostende, Gent en nog veel meer. Deze filmfestivals geven vaak aandacht aan de beginnende regisseurs of projecten van erg jong talent. Ook deze Hellions, een hallucinerende horrorfilm die in de officiële selectie van het Sundance filmfestival zat, probeert het publiek op een artistieke manier te vermaken. Maar lukt het ook om met de artistiekere kijk het publiek te boeien. Palmt Hellions zijn eigen plekje in op het reeds eindeloze veld van horrorfilms?
Hellions neemt ons mee naar een Canadees dorpje waar het Halloween-feest een echte klassieker is. Dit jaar zal het echter allemaal anders zijn, want ’s nachts zal er een speciale bloedmaan zijn.Het dorpje, de gebouwen en de nabijgelegen velden zullen er dus allemaal vreemd roze uitzien. Het 17-jarige meisje Dora maakt zich net zoals alle andere kinderen klaar voor een enge avond, maar vooral voor een onvergetelijk feestje. Op de ochtend van de leuke dag heeft ze een afspraak bij de dokter en komt ze er achter dat ze zwanger is. Verbaasd en volledig afkerend tegenover wat er in haar buik groeit, gaat ze naar huis. Ze beslist niet naar het feestje te gaan en gewoon thuis te blijven. En dat blijkt een verkeerde keuze… Die ene nacht wordt de engste ooit, want haar huis wordt door de demonische ‘Hellions’ compleet ingepalmd. En zij hebben maar één doel: ze willen kosten wat het kost de baby die groeit in Dora stelen. Zal het haar lukken om zich tegen de kwaadaardige wezens te verzetten?
Hellions begint als een gewone, doorsnee horrorfilm. Je ziet een doodgewoon dorpje met doodgewone mensen die zich klaarmaken voor één van de grootste feesten op het Amerikaanse continent. Je verwacht dus natuurlijk dat er in die nacht, die op zich al eng wordt doordat er een bloedmaan komt, allerhande nare dingen zullen gebeuren. En dat is ook zo, maar wat er gebeurt komt op geen enkele manier geloofwaardig of eng over. Voorafgaand worden er subtiele hints gegeven die aanduiden dat die nacht ongewoon zal worden, maar ze lijken hun doel volledig te missen: er wordt minimaal gewerkt met goede spanningsopbouw. En niet alleen de spanningstechnieken laten te wensen over. Ook het verhaal weet in zijn geheel weinig interessante elementen naar voren te brengen. Het verhaal is mager, slecht uitgewerkt en de personages zijn platte karakter wiens motieven ver zoek zijn. Er is geen houvast, geen rode draad en dat maakt de film eerder vervelend. Want natuurlijk probeer je als kijker voortdurend te zoeken naar wat de personages willen. Op z’n Jambers gezegd: “Wie zijn ze, wat doen ze, wat drijft hen?” En een antwoord zoeken op deze vragen is voor Hellions erg moeilijk.
Een facet van het verhaal dat in begin lijkt aan te spreken is het feit dat de ‘Hellions’ op de ene of andere manier een soort magische kracht hebben waardoor de geteisterde Dora nu eens in de echte wereld loopt, dan weer in een wereld die ze zich inbeeld. Ze hallucineert als het ware. Maar regisseur Bruce McDonald, die bekend is als een regisseur van lokale kleinere films, brengt dit effect helemaal niet goed in beeld. Je zou dit perfect prachtig naar het scherm kunnen brengen, maar ook dat is er niet. Je ziet een soort van migraine die vergeet te boeien. Jawel, Hellions irriteert meer dan het interesseert. Een ander mooi element in de film is de bloedmaan, maar ook dit wordt compleet verkeerd aangepakt. De film speelt zich quasi volledig af in een ongeloofwaardige en onnatuurlijke roze kleur en dat stoort enorm.
Hellions zit boordevol jonge en compleet onbekende acteurs. De enige acteur die misschien bekend in de oren klinkt, is Robert Patrick. Hij is een gemiddeld bekende Amerikaanse acteur die vooral in B-films speelt. Af en toe komt hij tevoorschijn in echte grote films, zoals in Gangster Squad (2013) of Denzel Washingtons Safe House (2012). Hij speelt in de film dan ook de meest geloofwaardige rol en doet dat het beste. De acteerprestaties van Chloe Rose, die de rol van Dora vertolkt, laten te wensen over. Ze acteert niet natuurlijk, komt volledig ongeloofwaardig over en vergeet dus op die manier de kijker te vermaken. En dat is absoluut vervelend, want doorheen het hele verhaal volgen we haar en zien we hoe zij reageert op alles wat er gebeurt.
Een laatste puntje dat erg opvalt in Hellions is de muziekkeuze. Net als in elke film heeft elk personage of elke gebeurtenis zijn of haar eigen thema. Ook de Hellions hebben dat. Maar aangezien je doorheen de hele film voortdurend Hellions ziet en er dus ook voortdurend het ongelooflijk irriterende thema van de demonische wezens wordt gespeeld, wordt het deuntje na verloop van tijd erg stom. Ook de muziek in de film weet dus niet echt te overtuigen.
Het verdict
Hellions probeert de kijker te vermaken en lijkt op het eerste zicht veel te bieden. Al snel wordt duidelijk dat de film de mist ingaat qua verhaal, regie én acteerwerk. Bovendien irriteert de muziek voortdurend omdat je de hele tijd hetzelfde hoort. Het lijkt alsof regisseur Bruce McDonald zijn focus te veel legt op het artistieke en vergeet een boeiend verhaal te brengen. En dat is stom, want ook vandaag is het verhaal nog steeds belangrijk. De film valt naargelang deze vordert compleet uiteen en weet geen samenhang te bieden. Kortom: Hellions is tijdverlies. Wil je de film toch graag een kansje geven of wil je hem zelf eens beoordelen? Dat kan, want de prent is sinds 13 oktober verkrijgbaar op DVD. Kijk alvast even deze trailer.
Geef jij Hellions een kans of spreekt het verhaal je niet echt aan? Wat denk jij van de trailer? Laat het weten door je reactie hieronder te plaatsen. Of zag jij deze horrorfilm al en viel hij toch een beetje mee? Laat het zeker weten!
