Review – The Hallow (2015)

Informatie
Regie: Corin Hardy
Cast: Joseph Mawle, Bojana Novakovic, Michael McElhatton & Michael Smiley
Genre: Horror
Distributeur: Just Entertainment
Releasedatum: 23 februari 2016, beschikbaar op DVD en Blu-Ray

Recensie
Een geest in je huis, een demoon in je kamer of je dierbaarste vriend of vriendin die totaal bezeten is door één of andere vreemde entiteit… je moet het maar meemaken. Hoewel er niet echt veel mensen zijn die in zulke dingen geloven en je wellicht als totaal gek verklaard zou worden, moest je in de bovennatuurlijke dingen geloven, zijn er bijzonder veel films die zich op deze onderwerpen focussen. De horrorfilms die vandaag op de kijker worden afgevuurd, komen vaak zo echt over, dat je ’s avonds in bed eens even checkt of er nu toch geen vreselijk monster onder je bed vertoeft. Of erger nog: wie weet bezoekt één of ander verschrikkelijk wezen je tijdens je nachtrust in één of andere duistere droom waar je nooit meer uit zal ontwaken. Geen zorgen, want gelukkig is dit allemaal pure fictie en blijven de dingen die je in de films ziet mooi in hun film wonen. Desalniettemin blijft het eng. Denk bijvoorbeeld maar aan de ongelooflijk enge Buhguul uit de bekende Sinister-films en de duivelse demoon uit de allereerste en engste film in de Insidious-trilogie. Of misschien is de geest uit The Conjuring (2013), waarvan we binnenkort een vervolg te zien krijgen, misschien wel de meest enge. Ook vorig jaar presenteerde filmstudio’s ons heel wat nieuwe enge wezens. Zo was er een kleine Ierse film die de lokale folklore helemaal tot leven liet komen: The Hallow. Levert deze film ook zo’n eng wezen af?

In The Hallow maken we kennis met Adam, Clare en hun klein babytje Finn. Ze lieten het drukke stadsleven in Londen achter en verhuisden helemaal naar een klein dorpje in Ierland. Maar dat is niet zomaar: Adam is een ‘boomdokter’ en verzorgt zieke bomen. Bovendien is Ierland in crisis en zou er heel wat geld te verdienen zijn met het kappen van grote bossen. In het dorpje waar Adam belandt, zouden blijkbaar heel wat bomen ziek zijn en perfect zijn om gekapt te worden. Omdat de inwoners van het dorpje fier zijn op hun mooi woud en ze er van overtuigd zijn dat het de plaats is waar de heiligen zich schuilhouden, zijn ze volledig tegen de komst van Adam en zijn jonge gezinnetje. Zij laten zich er echter niet door doen en Adam trekt meteen het bos in om aan te duiden welke bomen in aanmerking komen voor de ontbossing. Maar wanneer hij ’s avonds terug thuis is en met zijn vrouw wil genieten van een lekker diner, horen ze iets in de slaapkamer van hun zoontje Finn. Wanneer ze gaan checken, zien ze dat de ruit is ingeslagen en dat de kamer er bijzonder rommelig bij ligt. Op het eerste zich lijkt het te gaan om één of andere dronken man die zich van huis vergiste, maar al gauw blijkt dat alles van de Ierse folklore stilaan een ongelooflijk gevaarlijke waarheid wordt. Zullen Adam, Clare en hun zoontje de gevaren kunnen trotseren?

Een eng stukje muziek, mooie natuurbeelden en dat met geen vuiltje aan de lucht. Zo begint The Hallow en dat is misschien niet meteen veelbelovend. Er zijn immers heel wat prenten die op die manier het startschot geven. Maar je mag niet te gauw iedereen over dezelfde kam scheren en dat geldt zeker ook voor The Hallow. Al snel heb je door dat deze film zich ongelooflijk onderscheidt van alle andere films in het genre. Dat zie je meteen aan de manier waarop het horrorgenre je tegemoetkomt. In tegenstelling tot het merendeel van de horrorfilms, moet je bij het kijken van The Hallow niet wachten tot er een soort kantelmoment komt waarna de horror zich rijkelijk manifesteert. Reeds vanaf één van de eerste scenes wordt je – mede dankzij de aangename maar onheilspellende sfeer – gewaar dat de prent nu en dan wel eens heel eng zou kunnen worden. En niets is minder waar: vanaf het tweede deel van de film wordt je van het ene enge moment recht in het andere geslingerd. En dat is leuk, zeker als je een fan bent van het genre.

Toch is The Hallow geen voortdurende onderdompeling in enge wateren. Er zijn een aantal leuke elementen die ervoor zorgen dat de kijker nu en dan even op adem kan komen. Zo speelt baby Finn een heel belangrijke rol en draait de hele film eigenlijk helemaal om hem. Maar doordat het gaat om een heel klein babytje dat zelf nog niet eens weet wat er allemaal gebeurt, wordt het verhaal, dat bovendien erg knap ineen steekt, aanzienlijk zachter en minder eng. Bovendien draait het verhaal ook echt om meer dan het enge alleen. Het verhaal gaat over het tot leven komen van de Ierse folklore, over alles overwinnende liefde en bovendien ook over de Ierse reactie op de grote ontbossingen in het land. The Hallow is een film vol symboliek die perfect met het verhaal verweven is en dat maakt de film echt sterk. En niet alleen het verhaal staat er helemaal, ook de prent op zich oogt heel knap. De beelden die regisseur Corin Hardy de kijker presenteert, zijn heel knap en wekken onmiddellijk je interesse. Het feit dat de man met The Hallow toe is aan zijn eerste langspeelfilm, doet je respect alleen maar groter worden. Bovendien respecteert Hardy zelf ook de kunst van het filmmaken, want voor het creëren van de enge elementen in het verhaal combineerde hij CGI met poppen, wat alles nog schitterender maakt. Tot slot is ook het acteerwerk ongelooflijk sterk. De hoofdrollen zijn weggelegd voor Joseph Mawle en Bojana Novakovic, twee gemiddelde Hollywoodsterren die in de prent wel echt het beste van zich geven. Verder worden de twee vergezeld van Michael McElhatton, de man die momenteel schittert als Roose Bolton in Game of Thrones.

Het verdict
The Hallow is een voortreffelijke en ongelooflijk enge horrorfilm. De beelden, de spanningsopbouw en de personages… het klopt allemaal. Niets in de prent doet je twijfelachtig naar het beeld staren en dat komt wellicht omdat het verhaal zo goed in elkaar steekt. De verhaallijn wordt vergezeld van een aantal mooie symbolische elementen en dat maakt alles nog veel sterker. Regisseur Corin Hardy zet zich met zijn debuutfilm meteen op de kaart als filmmaker en bewijst dat we hem de komende jaren goed in het oog moeten houden. Maar niet alleen hij doet het goed, ook zijn cast levert mooi samenspel en zorgt ervoor dat alle scenes mooi overkomen op beeld. Ook de speciale effecten die je in de prent te zien krijgt, zijn voortreffelijk. Kortom: er zijn genoeg redenen om The Hallow in huis te halen, al is het maar om nog eens goed op het puntje van je stoel te zitten of om gedurende een dik anderhalf uur met kippenvel naar het scherm te staren. De film ligt sinds 23 februari 2016 in de winkelrekken en is beschikbaar op DVD en Blu-Ray. Bekijk nu de spannende en enge trailer, als je durf!

Ben jij van plan The Hallow een kans te geven? Spreekt het onderwerp van de film je aan of hou jij wel van een goede horrorfilm? Denk je dat de film net helemaal niet goed is of spreekt niets van de prent je aan? Of zag je de film al? Laat het weten door hier onder een reactie te plaatsen.