Informatie
Regie: Ilya Naishuller
Cast: Sharlto Copley, Danila Kozlovsky, Haley Bennett & Tim Roth
Genre: Actie, avontuur, sciencefiction
Distributeur: The Searchers
Releasedatum bioscoop: 20 april 2016
Recensie
Vrijwel elke film die je in de bioscoopzalen of op DVD of Blu-Ray ziet verschijnen, ziet er quasi hetzelfde uit. Elke film wordt meestal verteld vanuit een soort hij/zij-perspectief. Je hebt dan als kijker het gevoel dat je als een ware god alles gebeurtenissen in het verhaal aanschouwt. Je weet vaak meer dan de personages en dat zorgt ervoor dat het verhaal op een aangename manier aan je getoond wordt. En het moet gezegd: die manier van vertellen is vaak ook gewoonweg de meest geschikte. Er zijn niet veel Hollywood-films die hun verhaal op een ander manier vertellen, wellicht omdat die dan door de media volledig neergeknuppeld zouden worden. Toch verscheen er even geleden een prent die niet meedeed met de standaarden van Hollywood: Hardcore Henry. Het is een bomvolle actiefilm die barst van originaliteit. Maar kan de film ook echt het publiek meezeulen in het hele gebeuren? Tijd om dat even te analyseren.
Hardcore Henry gaat over een cyborg, een wezen dat half mens en half robot is. Hij is totaal gedesoriënteerd. Wanneer hij wakker wordt in een totaal vreemd lab, herinnert de man zich niets meer. Hij weet zijn eigen naam niet meer en wordt aangesproken door een vreemde vrouw, die zijn echtgenote blijkt te zijn. De knappe verschijning vertelt hem dat hij Henry heet. Hij zou zijn leven aan haar te danken hebben, want samen met een heel team heeft zij zijn stoffelijk resten opgeknapt en staat hij er nu weer als een springlevend man. Hij kan het zelf maar nauwelijks geloven, en net als ze zijn spraakvermogen willen herstellen, valt Akan binnen. Hij is misschien wel één van de slechtste mensen op deze planeet. Hij wil Henry vangen om zo een reusachtig leger van cyborgs te maken en te kunnen regeren over de hele aarde. Maar dat is zonder Henry gerekend. Door al zijn mechanische updates is hij sterker dan eender wie. Hij weet te ontsnappen, denkt hij. Zijn geheugen is totaal gewist, hij kent niemand en weet niet wie hij moet – of beter: mag – vertrouwen. En net dan ontmoet hij Jimmy, een man die beweert Henry’s vriend te zijn. Samen met de cyborg wil hij een einde maken aan de dreiging die Akan heet. Zullen Henry en Jimmy erin slagen Akan te neutraliseren?
Het is een speciale film, dat staat vast. Hardcore Henry is een film die volledig gefilmd is als een first person shooter. Je bekijkt dus alles vanuit het perspectief van hoofdpersonage Henry, net zoals je dat doet bij games als GTA V en Call of Duty. En dat is bijzonder origineel en wekt uiteraard meteen je interesse. Het zorgt er immers voor dat je akelig dicht bij het hoofdpersonage staat, waardoor je misschien wel de meest echte cinema-ervaring meemaakt. Keerzijde van de medaille is natuurlijk dat het allemaal bijzonder druk is. En het feit dat Hardcore Henry bovendien ook nog eens een knallende actieprent is, maakt dat er niet veel beter op. En dat is misschien wel het allergrootste probleem met de prent. De film duurt een dik anderhalf uur, maar dat is eigenlijk te veel. Op geen enkel moment last de regisseur een soort rustmoment in, waardoor het voor de kijker echt een ware beproeving lijkt te worden. En jammer genoeg maakt het verhaal het er ook niet echt beter op voor zij die op zoek zijn naar diepe verhalen met interessante subplots.
Het verhaal dat Hardcore Henry de kijker voorschotelt, is bijzonder eentonig. Eigenlijk is het gewoon één lange achtervolging waar alles om één personage draait. Echt geweldig is dat niet, maar er is één ding dat je wel voortdurend in je achterhoofd moet houden. Hardcore Henry wilt de kijker de echte gaming-experience geven, maar dan in een bioscoopzaal. En eerlijk: een game draait eigenlijk ook altijd om één personage. Dus in die zin zit het verhaal eigenlijk wel goed. De vraag die je je echter moet stellen, is of we op een film als deze hebben gewacht. Heeft de film kijkende wereld écht een first person film nodig? En daarop is het antwoord heel simpel en kort: neen. We zijn veel te vertrouwd met de filmtechnieken die we de laatste jaren op ons afgevuurd kregen en door het kwaliteitsvolle aanbod in die vertrouwde sfeer, zal een film als Hardcore Henry jammer genoeg niet snel boven water komen spartelen. Critici zijn niet overtuigd en wellicht zal de gewone kijker loopt na afloop van de film ook niet meteen met het meest prettige gevoel de zaal buitengaan.
En toch, en toch, en toch… Moet je Hardcore Henry echt een kans geven. Het is misschien niet meteen de beste film die je ooit zag, maar het zal wel één van de allerspeciaalste zijn. Het is een ongelooflijk unieke ervaring om alles door de ogen van het hoofdpersonage mee te maken. En het ziet er ook echt allemaal bijzonder straf uit. Dit komt door het goede werk van regisseur Ilya Naishuller. De prent is zo dynamisch geregisseerd – maar hoe kan dat ook anders – dat je als kijker nooit verveeld naar het scherm zult staren. Door het actievolle karakter van de film, zit je voortdurend op het puntje van je stoel en wordt je interesse om de minuut flink aangewakkerd. En die interesse is zeker niet misplaatst, want ook het acteerwerk in de film zit goed. Het hoofdpersonage zelf krijg je eigenlijk nooit echt te zien, maar toch weet deze het verhaal bijzonder goed te dragen. Regisseur Naishuller, die niet alleen regisseerde maar ook het verhaal schreef, weet van zijn protagonist een speciaal en boeiend personage te maken. Maar dat komt ongetwijfeld ook door dat andere mooie personage: Jimmy. De vreemde man, gespeeld door Sharlto Copley, geeft de film hier en daar heel grappige momenten, waardoor je het zware af en toe wel wat kan relativeren.
Het verdict
Voor de gewone kijker is Hardcore Henry een echte beproeving: alles wat je in de film te zien krijgt is bijzonder druk en misschien wordt het hier en daar wel een beetje te veel. Door het feit dat de film bomvol actie zit, kan de kijker nooit rekenen op een rustig moment. Toch moet je in het achterhoofd houden dat dit net de bedoeling is van de film. Het verhaal is misschien wel een beetje mager, maar dat hoort nu eenmaal bij de aard van de prent. Hardcore Henry is een bijzonder originele, gedurfde en unieke prent. En de film slaagt er ook echt in je die ene unieke ervaring te geven, hoewel die voor de ene net iets positiever zal zijn dan de andere. Maar hoe je het ook draait of keert: Hardcore Henry is een prent die je nieuwsgierigheid ongetwijfeld (redelijk fel) triggert en die je dan ook best eens een kans geeft, zeker omdat de ervaring zo bijzonder persoonlijk is. De film speelt momenteel in de Belgische zalen. Bekijk nu de coole trailer en laat je onderdompelen in de wereld van cyborg Henry.
Heb jij Hardcore Henry al in de bioscoop gezien of spreekt de film je aan? Denk jij dat de film iets voor jou is of net helemaal niet? Vond je de film geweldig of heb je er andere gevoelens bij? Laat het weten door hier onder een reactie te plaatsen.
Ben wel benieuwd naar deze film maar vanwege het perspectief denk ik dat ik deze film liever thuis kijk, want ik ben bang dat ik anders misselijk de bioscoop uit loop…