Informatie
Regie: Chris Columbus
Cast: Adam Sandler, Michelle Monaghan, Peter Dinklage & Kevin James
Genre: Actie, science-fiction, komedie
Distributeur: Columbia Pictures (Sony Pictures)
Release bioscoop: 19 augustus 2015
Release Home Video: 25 november 2015, beschikbaar op DVD en Blu-Ray
Recensie
Science-fictionfilms met ruimteschepen en buitenaardse wezens à la Star Wars en Star Trek, we kennen het allemaal. Het is een onderwerp dat het publiek duidelijk weet te smaken en dat natuurlijk ook veel mensen naar de bioscoop lokt. De hele wereld is immer erg onrustig, want over exact één weekje komt Star Wars: The Force Awakens in de zalen, de langverwachte nieuwe film in de franchise rond jedi’s en ‘the republic.’ Af en toe proberen filmstudio’s op zich staande science-fictionfilms op de wereld los te laten. Zo zagen we in 2014 Edge of Tomorrow. In dat zelfde jaar zagen we bovendien een prachtige reboot van Godzilla. Wat al deze films gemeen hebben, is dat de buitenaardse wezens van een andere planeet komen en dat wij als mens er niet veel aan kunnen doen. Maar wat als het nu wel zo is? Wat als we er wel aan kunnen doen dat er buitenaardse entiteiten beslissen de aarde aan te vallen? Pixels is een film waarin game-personages de aarde proberen te vernietigen én dat is onze schuld.
In Pixels maken we kennis met Brenner, een technieker bij een multimediabedrijf in Amerika. Zijn beste vriend, Will Cooper, heeft het echter verder geschopt en is president van de Verenigde Staten. Wanneer het land door vreemde aanvallen wordt geteisterd, weet niemand hoe de dreiging kan verholpen worden. Brenner komt echter op bezoek bij Cooper en herkent meteen wie de verschrikkelijke vijand is: het gaat om personages uit oude arcade-spellen als PAC MAN en Donkey Kong. Hij herinnert zicht immers dat er een ruimtesonde gelanceerd werd in de jaren ’80 met daarin enkele arcadespelletjes. Het zou dus kunnen dat aliens dit als een bedreiging zagen. Cooper moet Brenners hulp aanvaarden, want hij was videospelletjeskampioen in de jaren ’80 en kent als geen ander de patronen en manier van aanvallen van de verschillende personages. Samen met twee andere arcaders, Ludlow en Eddie, en de bevallige Violet vormen de vier ‘The ARCADERS’. Zij moeten samen proberen om de verschrikkelijke vijand te verslaan en zo de aarde zien te redden.
Games lijken stilaan de fakkel van boeken over te nemen. In de nabije toekomst mogen we immers nog heel wat films verwachten die gebaseerd zijn op succesvolle videogames. Warcraft, Assasins Creed en Splinter Cell krijgen hun eigen film. Of dit echt een goede zaak is, dat laat ik in het midden. Dat nu ook spellen als PAC MAN, Centipede en Space Invaders hun eigen film krijgen, is misschien een beetje vreemd. Het zijn volkomen onschuldige spelletjes die bijlange niet zo interessant zijn als de andere genoemde games. Dat Columbia Pictures met Pixels een behoorlijk vermakelijke film weet voor te schotelen, is dan ook echt een wonder. Op zich kan je je bij de simpele arcade-games niet echt een verhaal voorstellen en bij aanvang van de film zijn je verwachtingen dan ook helemaal niet hoog. Het verhaal van Pixels is interessant en neemt je voortdurend mee met de personages. Er is geen enkel moment in de film dat je koud laat of dat je verveeld naar het scherm doet staren. En toch is Pixels verre van schitterend. Hoe komt dat nu?
Regisseur Chris Columbus, bekend van gigantische blockbusters als de eerste twee films in de Harry Potter-reeks en het leuke Percy Jackson & The Olympians: The Lightning Thief, zorgt ervoor dat je een avond of namiddag vol entertainment beleeft. Dat staat niet ter discussie. Het probleem is echter, dat Columbus met zijn nieuwe film weinig vernieuwende dingen brengt. Los van het feit dat we arcade personages tot leven zien komen, zien we in de film niet meer. Pixels levert inderdaad een interessant verhaal, maar toch blijf je een beetje op je honger zitten. Er zijn geen elementen in het verhaal die je met een echt wow-gevoel achterlaten en ook de special effects zijn matig. Toch is Pixels geloofwaardig genoeg en zorgt de film voor amusement.
Pixels is één van de eerste film waarin Adam Sandler sinds jaren wat geloofwaardiger acteert. De man speelt geregeld in flutkomedies en zijn acteerwerk lijkt vaak heel fake. In Pixels weet de man als hoofdpersonage zeker te boeien. Naast Sandler zien we Kevin James, de man die misschien beter bekend is als Paul Blart, de veiligheidsagent uit Paul Blart: Mall Cop 2 (2015). Ook hij speelt in deze film geloofwaardiger en dat zorgt ervoor dat je je tijdens de film al zeker niet aan matig acteerwerk stoort. Dé grote ster uit de film is absoluut Peter Dinklage. De kleine maar supergetalenteerde man, die in de HBO-serie Game of Thrones de rol van Tyrion Lannister voortreffelijk speelt, geeft ook in deze film het beste van zichzelf. Al stoort het accent dat hij hanteert in deze film misschien wel een beetje. Het is geweldig om Dinklage na zijn rol in X-Men: Days of Future Past (2014) opnieuw aan het werk te zien op het witte doek. En, last but not least, wordt de cast aangevuld door Michelle Monaghan. Haar rol is broodnodig, want door haar aanwezigheid krijgt de film heel wat body. Figuurlijk dan, maar ook letterlijk.
Het verdict
Pixels is een heel erg vermakelijke film die je van het begin tot het einde lekker meesleurt. Toch is het verhaal misschien net iets te flauw en is de CGI ook niet echt overtuigend. Regisseur Chris Columbus levert de kijker een kwalitatief best oké film af. Maar Pixels waarschijnlijk niet meteen een film die je meer dan één keer zal kijken. Er is namelijk niets aan de film dat je echt weet te overtuigen om hem nog eens te kijken, laat staan er met iemand over te praten. En toch is Pixels een film die je moet proberen, want je kan immers pas achteraf zeggen of je hem wel of niet oké vond. Pixels is sinds 25 november beschikbaar op DVD en Blu-Ray. Kijk alvast de trailer.
Zag jij Pixels al in de bioscoop of ga je hem op DVD of Blu-Ray kopen? Laat weten wat jij vond van de film of wat je wel of niet aanspreekt. Deel je bevindingen met de wereld door hier onder te reageren.
Zelf vond ik dit totaal niets. Leeg, voorspelbaar en nergens spannend.