Regie: Olivier Megaton
Hoofdrollen: Liam Neeson, Famke Janssen & Forest Whitaker
Heeft de wereld genoeg van Taken? Is het verhaal verteld? Is Liam Neeson ondertussen te oud geworden om de hoofdrol in een actiefilm te vertolken? Wel, op al deze vragen kan ik negatief antwoorden: neen.
Persoonlijk vind ik deze film de beste van alle drie de films. De ratings voor deze film liggen dan wel erg laag, maar ik denk dat dit eerder komt omdat recensenten vinden dat de drie vragen die ik stelde beantwoord dienen te worden met een ja. Wel, ten eerste vind ik dat Liam Neeson bij de top hoort van acteurs. Hij heeft een eigen stijl en kan mij steeds weer verbazen met de manier waarop hij rollen vertolkt. Dit doet hij op een erg naturel manier. Daarnaast moet ik misschien wel toegeven dat het concept van de vader die zijn familieleden redt, misschien toch wel wat afgezaagd wordt? Hoewel ik hier niet echt in meega, kan ik de mensen wel begrijpen. Je hebt immers het gevoel dat wat je ziet al eerder in films voorkwam.
Toch ben ik er van overtuigd – ja, dat kan je natuurlijk met elke film doen – dat Taken nog steeds verder kan uitbreiden en dat de makers van de films er toch steeds opnieuw in slaan de kijker naar de cinema te krijgen. Ik vind het persoonlijk van die middenmoten in het actiegenre. Het wordt alleen hooggehouden door de acteurs die erin spelen. En als de regisseur in dit geval er dan in slaagt om een Oscarwinnaar, Forest Whitaker, te strikken, dan denk ik toch dat het de moeite waard is om deze film eens te bekijken.
Naast de acteerprestaties van Neeson, zijn ook die van Whitaker niet slecht. Whitaker is een acteur met een eigen uiterlijk en stijl, die niemand anders heeft. Hij heeft er dan ook voor gezorgd dat het niveau van de film op pijl bleef. Het verhaal, dat ik later in een korte inhoud uitleg, is misschien ietwat simplistisch, maar ik vind dat het de acteurs zijn die maken of je meegesleurd wordt door het verhaal of niet. In mijn geval zat ik er helemaal mee in en wilde ik alles mee ontrafelen. En dat is voor mij een goede film. Het is een leuke film die je echt ontspant en je aan niets doet denken. Zet je even rustig in de zetel, neem een glaasje wijn en een potje chips en relax.
SPOILER: Hierna plaats ik een korte inhoud van de film. Ik raad je aan deze niet te lezen en je volledige te laten verassen door de film. Zo weet je niets en kan je dus ook niets verwachten.
Na de gebeurtenissen in Istanboel (Taken 2) is Bryan Mills, voormalig CIA-agent, teruggetrokken in zijn appartement. Hij woont niet meer samen met zijn ex en zijn dochter woont in haar eigen appartement. Op een avond belt de nieuwe man van zijn vrouw aan en zegt deze tegen Bryan dat hij geen contact meer mag hebben met zijn ex-vrouw. De man gaat immers op zakenreis en zou het appreciëren als hij dat kon doen zonder zorgen aan het hoofd te hebben.
Nietsvermoedend zegt Bryan dat hij het contact zal verbreken. De volgende dag krijgt hij een sms van zijn ex dat zij hem wil zien en dat ze zin heeft in Bagels, die hij dan ook gaat halen. Wanneer hij terugkomt ligt zijn ex in zijn huis, vermoord en op het bed. Natuurlijk wordt de onschuldige man van deze daad beschuldigd. Net als in Taken 1 en 2 laat Bryan het hier niet bij en beslist hij de zaak tot op het bot te onderzoeken, met natuurlijk wind op kop.
SCREENDEPENDENT-rating: 6,5/10